Kim jest dorosłe dziecko zastępcze?
To osoba, która urodziła się po śmierci swojego starszego rodzeństwa, lub kogoś ważnego w rodzinie.
Ta śmierć to może być:
– poronienie,
-śmierć małego dziecka
-śmierć kogoś kto odszedł kiedy matka była w ciąży, lub gdy dziecko było małe.
Powód, że ktoś staje się dzieckiem zastępczym?
Nieprzeżyta żałoba matki po stracie dziecka, lub innej ważnej osoby.
Jaki jest mechanizm psychiczny, który doprowadza do tego, że ktoś staje się dzieckiem zastępczym?
Rodzic chce świadomie, lub nieświadomie widzieć w nowym dziecku, to które odeszło.
Do czego to prowadzi?
-Dziecko zupełnie nieświadomie czuje się winne śmierci starszego brata, siostry, babci, dziadka, czy kogoś innego, kto zmarł przed jego narodzinami, lub już w czasie życia dziecka.
-Dziecko nieświadomie pragnie sprostać oczekiwaniom pokładanym w nim przez matkę, lub rodziców, choć to może być niemożliwe, bo nieżyjące dziecko, jest idealizowane przez matkę.
-Nowonarodzone dziecko, zupełnie nieświadomie, czuje się niegodne żyć, bo odebrało życie innej osobie.
To podstawowe mechanizmy traumy dziecka zastępczego.
Problem jest jeszcze poważniejszy, bo trauma dziecka zastępczego jest dziedziczna. Dziś już wiemy, że jeżeli nasi przodkowie nie poradzili sobie z trudnymi zdarzeniami w swoim życiu, są one przekazywane następnemu pokoleniu.
Jak każda trauma ma ogromne konsekwencje w całym życiu danej osoby.
Jak może się objawiać trauma?
1.Nieświadomym dążeniem do śmierci, które będzie się objawiało np. :
-chorobą, brakiem dbałości o zdrowie
-wypadkami
-uprawianiem ekstremalnych sportów.
-uprawianie niebezpiecznych zawodów.
2.Brakiem możliwości osiągania swoich celów.
3.Brakiem miłości w życiu.
4.Trudnymi relacjami, które prowadzą do poczucia odrzucenia.
5.Brakiem radości życia objawiającym się np. depresją.
To tylko niektóre możliwe mechanizmy, które pokazują jak to
złożony proces i jak wielkie konsekwencje niesie na całe dorosłe życie osoby, która stała się dzieckiem zastępczym.
Im dłużej ten mechanizm psychiczny jest nierozpoznany, tym konsekwencje są poważniejsze.
Nieświadomy umysł dąży do tego, żeby uwolnić się od tej traumy, dlatego podsuwa różne sposoby, żeby to sobie uświadomić. Każdy kolejny sposób może być trudniejszy. Często powielamy sytuacje, które przydarzyły się naszym rodzicom, lub dziadkom.
Jak można wyjść z tego trudnego mechanizmu?
Ważne jest, żeby go sobie uświadomić. Rozpoznać jakie zdarzenia z naszego życia, czy życia naszych przodków mają na nas wpływ.
Samemu często trudno rozpoznać te schematy, dlatego dobrze jest przepracować je z kimś kto ma doświadczenie w ich rozpoznawaniu.
Ja jestem taką osobą. Pracuję z tą traumą u moich klientek, bo ona jest bardzo ważnym elementem rozwoju osobistego. Ma bardzo ograniczający wpływ na życie.
Jeżeli potrzebujesz pomocy, bo czujesz, że twoje życie nie jest takie jakim chciałabyś, żeby było to serdecznie Cię zapraszam na do wspólnej pracy.
Jeżeli chcesz popracować sama, zapraszam Cię do obejrzenia webinaru na ten temat.